Michel (vocalen/gitaar) & Roelof (drums) zijn twee uit Brabant (Eindhoven/Boxtel) afkomstige vrienden die eerder in verschillende samenstellingen samen speelden. Als The Mono Kids beginnen ze nu aan een nieuw muzikaal avontuur. Ze namen deze EP helemaal in eigen beheer op in hun eigen Studio Schultenbrau. Het spelplezier spat van het resultaat af.

Het eerste nummer, ‘Shooting Star’, begint met een portie feedback waar een life coach U tegen zou zeggen. Dat is het startschot voor een garage rock nummer met een rammelende gitaar en steady drums. Vooral de korte gitaarexplosies tijdens het nummer zijn lekker. En ik geef toe, ik kon het niet laten het refrein ‘With the speed of light now’ mee te zingen. Met drie minuten is dit meteen de meest uitgesponnen compositie. Voor een lo-fi garage song bijna prog.

Het tweede nummer, met de pakkende titel ‘Die Motherfucker Die,’ haalde de mosterd bij bands als de Cramps en voegt daar een flinke dosis punkrock aan toe. Iets in dit opzwepende nummer ademt gevaar uit. Met 1:43 minuten is het lange halen, snel thuis en goed verhaal lekker kort. Precies zoals ik graag hoor bij dit soort nummers.

Hekkensluiter van de EP is ‘Polaroid Camera’. Een simpele, krachtige riff en zang met flink wat distortion vormen de basis van dit punkrock nummer. De toegevoegde noise effecten doen wat denken aan de no wave van de New Yorkse jaren tachtig.

Deze EP piept, kraakt, rammelt en zit vol energie. Het ademt één en al DIY en lo-fi uit, wat ook te zien is aan het minimalistische, simpele maar speelse artwork. Precies wat een goede garage/punk EP moet doen.