Het is mij een absoluut raadsel waarom Thy Catafalque niet op Roadburn staat. Tamás Kátai en zijn band hebben namelijk alles in huis om een hit te worden op het podium in Tilburg, maar helaas is dat niet het geval. Gelukkig hoorde de Effenaar boekers wel hoe goed dit was en daar hebben we nu profijt van in een lekker gevulde kleine zaal. Thy Catafalque is eindelijk in Nederland voor een show!

Tekst Guido Segers | Foto’s Paul Verhagen

Tamás Kátai werkt al jaren aan een diversiteit van projecten, maar Thy Catafalque is sinds 1999 de langstlopende. Met de release van het fantastische ‘Meta’ in 2016 wist het geheel eigen geluid een groter publiek te bereiken, wat tot een hele herontdekking heeft geleid van zijn verdere oeuvre. Thy Catafalque is daarmee een ware cult-act geworden en trekt een breed scala aan muziekliefhebbers. Geen wonder dat sinds korte tijd live spelen daarbij hoort en dus de eerste ever NL show in Eindhoven plaats vindt. Maar ook, dankzij de taalkeuze, veel Hongaarse luisteraars. Dat is te merken in de kleine zaal vanavond en het zorgt voor een bijzondere sfeer.

Maar eerst nog een opwarmronde met The Answer Lies in the Black Void. Een collab tussen Jason Köhnen, ook bekend van Bong-Ra, en Martina Horváth, live zangeres bij Thy Catafalque. Dat klinkt als een vrij interessante combo, en de unieke invalshoek zorgt voor een sterke, atmosferische beleving. Toch lijkt het een beetje op openen voor Kiss; iedereen wil het hoofdgerecht. Maar dat doet niet af van deze act.

Thy Catafalque is daarna de beleving waar het echt om draait. Eclectisch is hierbij een milde omschrijving voor muziek die gaat van gevoelige folk en galopperende, epische metal tot verpletterende death metal en Eurovision hooks. Het is een beetje alsof Kátai de hele legodoos van de metal omgekeerd heeft en onmogelijke combi’s is gaan maken met wat er allemaal uit viel. Dat is ook waar we op getrakteerd worden, een hele verhaallijn vol pieken en dalen, vol variatie en energie.

Het lijkt even alsof het een heel strak gerepeteerde set is, wat soms zorgt dat iets z’n ziel verliest, maar het plezier spat van het podium. Kátain zelf zet als een soort Johan Cruijff de lijnen uit (hij heeft er wel wat van weg) in wat toch een complexe aanpak mag heten. Met maar liefst vier vocalisten verandert de dynamiek continue. Wat zo opvalt is hoeveel folky elementen erin zitten, vooral als Horváth en Ivett Dudás de vocalen op zich nemen, maar ook Gábor Dudás kan er wat van in de meer opzwepende stukken.

Er volgt ook een kort intermezzo met een celliste en enkel zang, wat toch een bijzonder gevoelig moment is in de zaal. Vervolgens weer snoeiharde metal met zowel death als black elementen en de brul van Bálint Bokodi. Het is een geoliede machine op het podium, met drummer Árpad Szenti (ook van Damnation) en gitaristen Zoltán Vigh en Krisztián Varga. Allemaal onder de bezielde leiding van Kátai. De set duurt iets meer dan een uur, en dan is het ook echt voorbij. Het lijkt alsof de band graag meer had gegeven, maar er zit toch echt een strak plan in die set. Maar wat een debuut voor Thy Catafalque op Nederlandse bodem. Complimenten en voor de zaal die ze neerzet.