Tim Akkerman, voor velen nog steeds de onbetwiste frontman van Di-Rect is al weer sinds 2009 solopad. In die veertien jaar bracht hij een viertal albums en een tien inch uit. Vanavond laat hij voor de tweede avond op rij een fraaie dwarsdoorsnede horen van de albums die hij opnam voor een uitverkochte Rozenknop. En dat in de meest elementaire vorm denkbaar. Slechts gewapend met zijn fraaie schuurpapieren stem en gitaar. Of een viertal gitaren om preciezer te zijn.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Corinne Jansen-Vulders

Die kale versies boeten echter nauwelijks aan zeggingskracht in. Ongetwijfeld omdat Tim een échte songwriter is en de liedjes ook slechts gewapend met gitaar het levenslicht zagen. Overigens is dàt niet alleen zijn kracht. Want bijna ieder liedje wordt wel voorzien van een fraaie anekdote waarbij de zanger zichzelf niet spaart. Zo wordt de als vijfde liedje gespeelde Pearl Jam song ‘Elderly Woman Behind The Counter’ voorzien van de anekdote over de puberende Tim-zonder-baard-in-de-keel die graag zo zou willen zingen als zijn grote voorbeeld Eddie Vedder. Met die stem is het uiteindelijk helemaal goedgekomen blijkt vanavond.

Een andere anekdote handelt over Tim die op een Spaans vakantie-eiland waar hij als een van de optredende artiesten indruk wilde maken op vier prachtige Spaanse dames maar nog voordat hij zijn laatste song gespeeld had vertrokken de dames alweer (iets met een laatste bus). Gelukkig voor Tim bestaat er Instagram en liet een van die dames daar een lief berichtje op achter. En zo belande Barbara Hermosilla, zoals de dame in kwestie heet, in de videoclip voor ‘Dance Tonight’, een liedje dat vanavond ook op setlist staat. Al blijft het niet vandaag niet alleen bij vakantieliefdes of werkelijke geliefden zoals in ‘Keeper’. Opgedragen aan zijn vrouw voor veertien jaar. Maar bezingt hij ook heftige zaken als het huislijke geweld van het diplomatenechtpaar dat naast hem woonde (en waar Nederlandse instanties niks aan konden doen in verband met diplomatieke onschendbaarheid). Zo’n heftige situatie levert overigens wél een prachtige tearjerker als ‘Undiscovered Land’ op. Dit is puur kippenvel. Hopenlijk voor het slachtoffer was haar situatie tijdelijk. Die song is er een voor de eeuwigheid.

Behalve eigen songs weeft Tim ook een aantal fraaie covers door de set. Dat zijn songs van voor de hand liggende helden, als de eerder genoemde Eddie Vedder van Pearl Jam en Springsteen, waarvan hij ‘The River’ speelt, maar ook minder voor de hand liggende covers als ‘True Colors’ van Cindy Lauper (al kwam de inspiratie voor deze keuze van Iron & Wine). En zelfs Het Nederlands is hem niet helemaal vreemd blijkt bij ‘Zau Maui’ (hagtop leize) een ode aan zíjn Den Haag. Maar doorgaans laat hij het Nederlands toch liever over aan meer begenadigde tekstdichters, zo geeft hij toe. Overigens is het niet de enige Nederlandse song. Want hij sluit na een royale anderhalf uur af met Guus Meeuwis’ ‘Brabant’. Een sympathieke ode en de eerste échte meezinger. Maar zéker geen noodzakelijke cover want zijn eigen songs zijn fraai genoeg.