De Altstadt is toch wel de beste plek van Eindhoven om deze acts neer te zetten. Feelgood, singalong akoestische punkrock doet het gewoon het beste met een biertje in de hand in een kroeg. Daar kan een poppodium niet aan tippen.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Justina Lukosiute

Sauro Locchi draait een dubbele dienst vandaag. Niet alleen speelt hij gitaar in de hoofdact van de avond, hij mag ook openen. Met zijn semi-akoestische singer-songwriter act staat hij in zijn eentje kwetsbaar op het podium natuurlijk. Daar heeft hij echter duidelijk geen last van, hij kent geen schaamte of zenuwen lijkt het. Dat bewijst hij ook met zijn ultra sexy panterbloesje. Hij grapt ook dat de headliner een erg sexy gitarist heeft.

Naast de nummers die we kennen van zijn solo platen speelt Sauro ook van zijn oude band, poppunkformatie Reptilians, ‘Oxygen’. Met toestemming van een bandlid in de zaal trouwens. Sauro mag dan intussen een vertrouwd gezicht zijn in Eindhoven, oorspronkelijk komt hij uit het Zeeuwse Terneuzen. Voor hij ‘Ghost Party Town’ start laat hij dan ook weten dat hij zich in beide plaatsen intussen even wel als niet thuis voelt daardoor. Het publiek laat zich de nummers goed smakend, heupwiegend, soms dansend en meezingend. Helaas is het nog niet erg druk.

Tim Vantol trekt de lijn van Sauro gedeeltelijk door, maar dan ondersteund door een volledige band. Dat maakt de Americana / akoestische punkrock net wat krachtiger en voller. Over voller gesproken, de Altstadt is intussen ook wat beter gevuld als ze opkomen.

Tim speelt met verve de rol van charismatische frontman én bescheiden singer-songwriter. Die combinatie maakt de act zo sympathiek en gezellig. Met meezingers als ‘If We Go Down, We Will Go Together’, ‘Bitter Morning Taste’  en ‘Better Days’ krijgt hij het publiek moeiteloos op zijn hand. Zijn verzoek om wat ‘’whoa-oh-whoa’s’’ te laten horen is dan ook niet aan dovemans oren gericht, ondanks onze oordopjes. Het is werkelijk een gemoedelijk feestje in de zaal met een publiek dat als bijna een soort kringetje voor het podium staat. De jarige bassist wordt verrast met een taart, iets wat hij duidelijk niet zag aankomen. Dubbel feest dus. Wat deze muziek zo mooi maakt is dat het jong en oud weet aan te spreken, zowel als liefhebbers van punkrock, Americana en singer-songwriters. Dat maakt de leeftijd en geslachten in de zaal ook erg divers.

Na de krachtigere set verlaat de band het podium om vervolgens Tim alleen het toegift toe te vertrouwen. Solo brengt hij nog een aantal nummers wat zorgt voor een fijn intiemer gevoel. Pubrock ten voeten uit. Tim mag in Duitsland groter zijn dan hier, hij is dan ook daarnaartoe verhuisd, maar aan waardering heeft hij niet te klagen gehad vanavond. Terecht, het optreden stond als een huis en de sfeer was geweldig.