Kaal en zonder opsmuk. Een akoestische gitaar en een stoel. Geen afleidende videobeelden. De muziek van dé grote artiest van het moment, die de meeste kijkers alleen kenden in de afgemixte versie, naakt en kwetsbaar. Dit was het concept van MTV Unplugged. De opnames staan bij veel oudere jongeren in het geheugen gegrift. Om je nog eens te laven aan deze nostalgie toert The Unplugged Experience – Tribute to MTV Unplugged door het land. Vanavond is de show in Domusdela in Eindhoven.

Tekst: Maartje Kunnen | Foto’s: Nadia Hagen

Het van oorsprong Amerikaanse MTV (Music Television) heeft in de jaren ’80 en ’90 meer dan wat ook de muzikale opvoeding van westerse jongeren bepaald. Hun programma MTV Unplugged is met recht iconisch te noemen. Nirvana, Radiohead, Alanis Morissette, maar ook Bob Dylan, Neil Young en Lauryn Hill waren te gast, om maar even een willekeurig rijtje namen te noemen. En de lijst is lang. Benieuwd welke selectie er voor deze avond gemaakt is.

Via de nieuwe aanbouw lopen we de Paterskerk binnen, een fantastische locatie. In het koor van de kerk staat het podium opgesteld en het hele schip is gevuld met mensen. Links van het podium staat de preekstoel, waar af en toe een fotograaf op klimt. Het is druk, maar je hebt genoeg bewegingsruimte en je kunt makkelijk de zaal in en uit lopen om even een drankje te halen. ‘De originele arrangementen zoals ze ten tijde van MTV Unplugged zijn gespeeld worden aangehouden,’ belooft de website. Je herkent de liedjes dus onmiddellijk, al moet je soms even nadenken wat het ook weer is. Nostalgisch feest der herkenning.

We beginnen met een mix van nineties alternative (Radiohead, Soul Asylum, Alice In Chains) en het betere zwijmelwerk (‘Heaven’ van Bryan Adams). De laatste wordt aangekondigd als het nummer dat je terugbrengt naar het schoolfeest, waar je op het eind stond te schuifelen. In die tijd droeg ik nog een luier (bij wijze van spreken), maar een groot deel van het publiek zal zeker dergelijke herinneringen hebben. Veel stellen slaan de armen om elkaar heen.

De performers zijn uitstekende zangers en muzikanten. Er is veel afwisseling. Soms alleen gitaren en drums, dan weer een band met een paar strijkers, terwijl bij het dramatische ‘Hurt’ van Christina Aguilera de strijkers de overhand hebben. Het is een eclectische mix die we te horen krijgen. Af en toe hebben de fotograaf en ik discussie: ‘Is George Michael ook bij Unplugged geweest? En Seal?’ En als we het opzoeken: ja, warempel.

Een van de organisatoren vertelt ons dat er gekozen is voor een combinatie van zeer ervaren en jonge muzikanten. Zo worden ‘Purple Rain’ en ‘Like A Stone’ gezongen door ouwe rot Merijn van Haren, bekend van de band Navarone. Bij de ingang is hij met twee anderen al te zien op een poster van The Dutch Queen Tribute. We krijgen hier een voorproefje van te horen: een potpourri van een stuk of wat nummers. Ja, die mannen kunnen wel zingen. En nee, Queen is nooit bij Unplugged geweest.

De jonge garde zangers maakt er nogal een show van: grootse armbewegingen (The Look), uitbundige dansjes (Like The Way I Do). ‘Kom op, ik wil die handjes zien!’ Het oorspronkelijke Unplugged-concept van de liedjes klein maken en de nadruk zoveel mogelijk op de kern van de muziek leggen, is hier ver te zoeken. Het gaat meer richting stadionrock.

Wat opvalt als je naar de zangers kijkt, is dat de aankleding een duidelijke male gaze ademt. De kleding van de mannen heeft een zorgvuldig vormgegeven nonchalance, terwijl de vrouwen wulpse jurkjes dragen, die richting lingerie gaan. Die aankleding matcht niet met de nummers van Sinéad O’Connor of Marie Fredriksson (van Roxette), vrouwen die altijd hebben uitgestraald lak te hebben aan die male gaze. Melissa Etheridge idem. De zang zelf is echter sterk en het enthousiasme groot.

Mijn persoonlijke favoriet van vanavond is ‘Where Did You Sleep Last Night’ van Nirvana. De zanger-gitarist zit op een kruk. Op geen enkele manier trekt hij met zijn verschijning de aandacht. De focus ligt totaal bij de fantastische zang. Het laatste wanhopige ‘My girl, my girl, don’t lie to me!’ gaat door merg en been. Het dichtst bij Unplugged als je maar kunt komen.

Afsluiter ‘Let Love Rule’ is juist weer een heel spektakel. Een temperamentvolle violiste geeft een showtje weg en springt zelfs nog even het publiek in. De zanger gaat uit zijn dak, terwijl de andere zangers op de achtergrond meezingen en dansen. Op het podium is het een feestje. Je ziet dat de muzikanten plezier met elkaar hebben. Niet erg unplugged, wel vrolijk. Wie hierna nog even in de jaren negentig wil blijven hangen, kan in de kerk dansen op MTV classics. Vol weemoed gaan we naar huis. Komende week mijn favoriete Unplugged-nummers maar weer eens terug kijken en luisteren.

• Meer info over de concerten van MTV Unplugged Experience.
• Meer info over de concerten van The Dutch Queen Tribute.