Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 15 september 2024

Scroll to top

Top

Trip to Dover – Fade into Gold

triptodover
Reno van der Looij

Review Overview

Score
8.5
8.5

Rating

Electropoprock op hoog niveau

Het komt wel eens voor dat wij op de redactie een beetje liggen te snurken. Zo is deze release van Trip to Dover, ondanks een heuse release show in POPEI te Eindhoven een aantal maanden geleden, volledig aan ons voorbij gegaan. Bij het alsnog beluisteren van ‘Fade into Gold’ bleek al snel dat dit bijzonder plaatje toch zeker even wat woorden verdiend.

Trip to Dover weet namelijk op een erg fraaie manier elektronica aan rock te koppelen. “Dave Grohl’s twin sister meets one Chemical Brother at a concert of The Naked and Famous…” staat bovenin de de biografie van het duo te lezen. Voeg daar ook nog wat Moloko, een beetje Lamb en wat Tricky aan toe. Denk vervolgens aan het geluid van de meest recente donkere Editors plaat, de poppy kant van The Killers, en ja, zelfs de laatste release van Ulver. Dan heb je wel een aardig idee hoe Fade into Gold moet klinken.

Na de prologue krijgen we meteen de single ‘Boy’ (hallo Florence and the Machine..). De synth rock track zit fraai in elkaar en is een goede weerspiegeling van wat je verder op het album kunt verwachten. Hoewel het daarop volgende ‘I’ll Be Juliet’ wat meer de triphop kant op gaat. Heerlijk track wel. Sowieso is het kwaliteit wat ook in tracks zoals ‘The Birth Of A Hero’ en ‘Fade into Gold’ cathcy wordt voorgeschoteld. Daarnaast valt de duistere maar fijne vibe op. Niet in de laatste plaats door de lyrics en de sound die producer Martijn Groeneveld (die eerder oa. met Bells of Youth, Face Tomorrow en John Coffey werkte) het geheel heeft meegegeven.

Het Trip to Dover duo voelt en vult elkaar hoorbaar uitstekend aan. Johannes Taal tekent voor de synth en beats. De drive en energie van zijn elektronica is bepalend, maar stiekem is toch vooral gitarist/zangeres Olga die met haar fraaie vocalen de show steelt. Na de Epilogue staat er nog een zogenaamde backstage versie van ‘Boy’ op het album. Hoewel deze uitgeklede akoestische versie van het nummer niet in het geheel van de plaat past, laat het wel onmiskenbaar horen hoe goed de songwriting in elkaar zit. Zo is dit plaatje van begin tot eind een plezier om naar te luisteren. Ow, hadden we ook het fraaie artwork al benoemd? Bij deze!