In 2019 ging Tsar Bompa al voor goud met hun nieuwe EP, getiteld ‘Wij gaan voor goud’. Het zal dan ook niemand verbazen dat deze nieuwe release in een mooi zilveren hoesje komt met een zilverkleurige cd. Want, dit is Tsar Bompa, maar dat betekent dat onder dat zilveren laagje er meestal wat moois te vinden is.

‘All for me/Made by me’ begint met die inmiddels herkenbare, jengelende gitaarlijntjes, die altijd een beetje ‘in-your-face’ aanvoelen. Steeds meer een stukje Kim Gordon zit in die vocalen van Dany van Dorst. Misschien klinkt alles wel steeds meer Sonic Youth. Ik weet het niet, tijdens het luisteren van Tsar Bompa krijg ik al snel zo’n vibe dat het er niet per se heel erg toe doet. Noise rock, dat past nog steeds.

‘The Son of Man’ is dan weer een heel ander beest, wat misschien zelfs wat punk wortels met dat herhaalde refrein laat zien. Althans, je voelt het vleugje nostalgie en anxiety. Maar ook in de melodie, de donkere rand aan de vocalen van Koen Verhees. Het pakt in ieder geval goed. Het brengt ons tot ‘Sucks’, een song die klinkt op een zonnige maandagochtend, waarom het leven er hypothetisch gezien mooi uit kan zien maar de stress van die volledige week voor je neus je toch zo’n onverdraaglijk-onderbuik-rotgevoel geeft. Zegt dat iets? Voor mij wel.

‘Friet’ is altijd goed, ook deze lome gitaarklanken. Althans, het begint allemaal goed en vredig, maar dan komt die tekst binnen en weet je dat het schone schijn is. Het is zo’n track waar alles onderwater blijft, net onder het oppervlakte. Daar staat ‘Awful’ dan weer radicaal tegenover met wilde uithalen, gekrijs en vreemde, uitrafelende breaks. Alsof alle remmen er even af mogen op het einde.

Goud? Dat verdient dit sterke schijfje zeker.