De laatste editie van het lokale “terug van weggeweest”-festival Uit de Riolen van Eindhoven was afgelopen september (Rockcity’s Guido schreef daarover toen een uitgebreide review). Maar met een levendige muziekscène als de Eindhovense is het een klein half jaar later alweer tijd voor een volgende editie. Een editie waarop aanstormend gitaartalent acte de présence kan geven op het grote podium van de kleine zaal van Effenaar. Hoewel zei ik aanstormend? Dat is niet helemaal correct, want er zitten (met name bij de slotact) er ook een paar oudgedienden tussen, maar dat mag de pret niet drukken.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Theo Visser

We trappen af met Videocall. Waarvan de drie leden al in een indrukwekkende lijst aan andere Eindhovense bands gespeeld hebben. Maar in de huidige samenstelling is het drietal nog niet op de streamingdiensten te beluisteren. Hoewel… als podiumdieren hebben de heren al wel een sessie met een drietal songs opgenomen in in het stroomhuisje die op youtube te bewonderen is en waarover Guido al een stukje schreef.

Maar genoeg over die livesessie nu. De heren gaan lekker van start met ‘Motivation’ en ook de drie songs van de sessie ‘Apologies’, ‘Once Again’ en ‘Pressure’ passeren vanavond de revue. Waarbij vooral Apologies opvalt als een heerlijk intense song. Deze opener smaakt al gelijk naar meer.

Dat meer is Flame Still Burns een hardcoreband van de melodieuze soort. Waarvan de zanger zingend beter uit de verf komt dan rappend. Getooid met Black Flag Cap en gestoken in een hoodie met de tekst “Stop Glorifying Rats” is het engagement in ieder geval nooit ver weg. En mocht je daar nog aan twijfelen, dan bieden songs met titels als ‘For Greta’, ‘Post Truth Era’ en afsluiter ‘Change Will Come’ uitsluitsel.

De heren vormen met hun energieke set in ieder geval een mooie opmaat naar Wh*t !f (Rockcity’s Jochem interviewde de band een tijdje geleden al). Want zij bewijzen dat er voor “energiek” altijd nog een overtreffende trap is. Met name dankzij zangeres Roos. Een vrolijke stuiterbal met weerbarstige krullen en een heerlijk rauwe strot. Zelf omschrijven de dame en heren hun muziek als hardrock. En afgaande op uiterlijk van drummer Noek, bassist Bas en gitarist Pjotr is dat ook geen verrassing. Gitarist Floyd lijkt echter eerder weggelopen uit een rockabilly-band met zijn zonnebril, polka dot-overhemd, schoremkapsel, puntschoenen en glimmende Gretsch. Het zal aan Roos te danken zijn dat uiterlijk zulke verschillende individuen als een eenheid klinken. Een eenheid die na openingssong ‘Turn On’ gelijk doorschakelt na  tweede song ‘Harder’ en tot aan slotsong ‘Someday’ zelden gas terugneemt. Lekker dit!

EDLP is de band rondom zangeres en bassiste Aemilia en de letters staan voor “etui de la pîle”. Google Translatie  vertaalt dat als “batterijhouder”. Maar gitarist én talenwonder Cas was er van overtuigd dat het de Franse benaming was voor “condoom” toen hij op vakantie was en in de lokale farmacie op zoek was naar de preventieve rubbertjes. Ik had het liever niet geweten. Want EDLP klinkt mysterieuzer en EDLP is beslist de meest mysterieuze band die vanavond acte de présence geeft met hun duistere emopunk met dito gitaarerupties.

Maar desalniettemin is het een band waarbij je jezelf lekker op kunt laden én die energie is weer nodig bij afsluiter The Astoria, een op sixties en seventies-leest geschoeide beatband rond het ook van The Dirty Denims bekende duo Mirjam en Jeroen. Een tweetal dat hun gitaar-riffs graag net zo crunchy serveert als Young-broertjes van AC/DC. Liefhebbers van zulke gitaar-riffs hoeven vanavond niet te vrezen. Want de riffs zijn bij The Astoria nog net zo krokant. En zanger Michel doet af en toe zelfs een beetje denken aan de illustere Bon Scott. Maar de sound is vanavond wel overgoten met een heerlijk vintage sausje. Mede dankzij Mirjam’s aangenaam jengelende orgeltje. Maar ook dankzij de alom-aanwezige tamboerijn van de frontman zelf (een instrument dat in de sixties en seventies zover voor in de mix zat dat overige bandleden tijdens plaatopnames verschrikt wegdoken achter hun instrument). The Astoria is daarmee een retro-act om in de smiezen te houden.

Met vijf bands, waarbij Wh*t !f er niet alleen qua optreden, maar ook qua bezoekersaantallen uitsprong, blijft Uit de Riolen van… een fijne manier om een update te krijgen van aanstormende gitaarbands. Deze editie was overigens een verrassend melodieuze. Maar of Eindhoven Rockcity daarmee binnenkort afscheid neemt van haar stoner- en speedrockimago waag ik te betwijfelen.