Punkrock never dies, but it does get a bit of a sore back from all the touring at this age. De UK Subs gaan het rustiger aan doen. Een klein beetje dan, en na zo’n 47 jaar is dat best begrijpelijk. Sterker nog, frontman Charlie Harper was al sinds 1964 actief in de muziekwereld, maar werd verliefd op de prille punkbeleving en dat leidde tot het punkinstituut dat we kennen als de UK Subs en nu voor een laatste keer in de Effenaar. Misschien.

Tekst: Guido Segers | Foto’s: Nadia Hagen

Meer over de markante frontman van 79 jaar lees je in het artikel van de Effenaar. Maar het is zondermeer bijzonder dat de band in de grote zaal van de Effenaar staat op zaterdagavond; een band die altijd in de underground is blijven hangen, ondanks een paar hitjes in de late jaren zeventig. Kraakpanden, punkfestivals, en dan soms wel meer dan 200 per jaar. We zijn er al vroeg bij en zien een fanschare die duidelijk die hele levensloop van de UK Subs bevat. En dat is ook supermooi natuurlijk, alle leeftijden in de zaal voor punk klassiekers.

 

Maar eerst Achterhoekstalige punk van Donder, een band van de broers Jolink (bij mijn weten geen familie van, maar wel geinspireerd door). Bad Religion, Die Toten Hosen en Normaal is wat in de mix zit, en we hebben daarmee een energieke band op het podium staan die zich inzet voor en met streektaal. Het publiek is wat makjes, en er is een grote kloof tussen de opkomst en de band. Martijn Gerritsen is dan wel wat lastig te verstaan voor het volk in ’t Brabantse land, maar zijn energie heeft geen woorden nodig. Eigenlijk is het wel vet dat de band ook buiten eigen regio kan spelen. De EP ‘Januskop’ bevat namelijk genoeg goeds, en live komt het lekker uit de verf. En songs als ‘Kaerl’ snapt iedereen.

Ja, dan is het zover, de UK Subs voor de laatste keer, althans zo is het aangekondigd. Frontman Charlie Harper hing voor de show rond bij de merch en maakte toch een wat verdwaasde indruk. Die is echter helemaal weg als de band begint te spelen. De zanger spring welliswaar niet van de speakerstacks meer, maar staat te stuiteren en te dansen, en dat zie je een 79-jarige zelden doen. Het plezier van Donder zie je net zo goed terug bij de Subs, die trouwens meermaals aankondigen gedurende de show dat ze echt niet stoppen met touren, wat iedereen ook roept!

De setlist komt vooral van vroege albums als ‘Endangered Species’, ‘Another Kind of Blue’ en ‘Brand New Age’. Al vrij snel volgt een roep om ‘Warhead’, wat Charlie wegwuift. Die song komt natuurlijk later in de set, net als ‘Riot’. Tussendoor grapt Harper dat ze hun backgrop niet bij hebben, omdat ze als toeristen naar Nederland zijn gereisd zonder eigen materiaal. Allemaal de schuld van ‘Wrexit’, verteld hij. ‘Down on the Farm’ wordt aangekondigd als ‘onze versie van een Guns ’n Roses song’, en zo blijven de grappen omen. Op ‘Stranglehold’ hoor je ook dat Harper goed bij stem is. Perfect is het nooit geweest, maar dat is niet erg. Het oeuvre van de UK Subs is sterk beinvloed door de pub rock scene waar Charlie uit kwam; goede, catchy songs zonder moeilijk te willen doen. Misschien is dat wel de sleutel tot het zo lang volhouden van op het podium te staan.

 

Een piepjonge fan staat vooraan, en die krijgt de nodige aandacht. Later klimt hij ook op het podium en staat bij de eerste encore op het podium te springen. Jonge fans bieden hoop, en ook dit wordt door Charlie aangegrepen. De band zal later nog een encore doen en al hun bier uitdelen en het lijkt alsof de band van geen ophouden weet. Dat blijkt wel uit de aankondigingen dat de UK Subs blijven spelen. De grote zaal kan heel kil voelen, maar de UK Subs maken het gezellig en knus. Bandleden gaan na de show meteen het publiek in, foto’s maken, signeren, er is geen kloof tussen de twee. Laten we hopen dat de UK Subs mogen touren tot en voorbij de 99ste verjaardag van Charlie Harper. Want als je zo gelukkig bent op het podium als deze krasse punkopa (z’n kleinzoon speelt ook in een punkband) dan moet je nooit stoppen.