We Are Electric 2016 @ Klokgebouw

Huh?!? Een live review van een dance feest op Eindhoven Rockcity?!? Waarom ook niet. Grenzen vervagen en genre’s voegen samen. Waar je pak m beet twee decennia geleden een ontzettende tweedeling zag tussen de danceheads en de gitaarliefhebbers, zijn beiden muziekrichtingen inmiddels verweven.
Een jaar of 4 terug bezocht ik de eerste editie van We Are Electric wat zich qua beeldvorming meer richtte op de lompere live dance acts. Denk aan The Bloody Beetroots, Black Sun Empire en Huoratron. Die editie viel me, door het nogal platte beukwerk, wat tegen. De editie van 2016 lijkt op papier meer een dj feestje te worden waarbij de kleine namen op het affiche als de smaakmakers fungeren. Met deze kennis getogen we ons zelf naar We Are Electric in het Klokgebouw.
Tekst: Mike Dobber | Foto’s: Elke Teurlincxk
Bij binnenkomst staan locals Afrikaboomnada aan de ‘Magnetic’ kant, Reza Athar aan de ‘Ecstatic’ kant. Wij kiezen voor de laatste die op dat moment al 1 uur en een kwartier op de teller heeft staan. Wat opvalt is dat de zalen wat kleiner dan verwacht zijn. Vooral de ‘Ecstatic’ zaal oogt wat kleiner dan 4 jaar terug. Verder heeft de organisatie zijn best gedaan om de podia er zo industrieel mogelijk uit te laten zien. Toch komt het geheel wat clinisch over; als een fabriek die maar niet vies mag worden. Dat maakt voor de dienstdoende lichttechnicus overigens niks uit want podia en zaal zijn, met name in de ‘Electric’ en ‘Ecstatic’, prachtig uitgelicht.
De laatste 30 minuten van de set van Reza Athar kenmerken zich doordat de platenkeus steeds warmer wordt. Er wordt duidelijk naar het blokje Kompakt label, Weval en Michael Mayer & Patrice Baumel, toegewerkt. 5 minuten voor de overdracht wordt nog even het gaspedaal ingedrukt waarna Weval het stokje kan overnemen.
De live act, Weval is een live act, is bezig met een tour door USA en Europa. Dit alles ter promotie van hun, op Kompakt verschenen, debuutplaat met welke zij naast de WAE weekender ook de WAE indoor aan doen. Eerlijk gezegd valt hun set een beetje tegen na het warme bad dat Reza Athar achter liet. Dat komt met name door het slechte geluid waar Weval in het begin mee heeft te kampen; alle hoge tonen vallen weg en flink wat ruis waardoor er een brij van bas met wat verdwaalde percussie overblijft.
Dan maar even bij de andere podia kijken. Organisatie Losjes host de ‘Electric’; kleinste zaal van het festival, de BIKI tent bij entree niet meegerekend. Mino Abadier trakteert ons op house en jaren 80 electro. Ondertussen rijgt San Holo in de Magnetic drop na drop aan elkaar. Halverwege komt San Holo’s remix van Dr. Dre klassieker ‘Next Episode’ voorbij. Het publiek wordt wild en San ziet dat het goed is. Voor mij allemaal net iets te plat. Snel terug naar de ‘Ecstatic’ zaal waar vooralsnog iets meer diepgang te vinden is. Inmiddels zijn de geluidsproblemen waar Weval in het begin mee te kampen had de wereld uit. De laatste 35 minuten van de set schakelen ze een tandje bij. Het klinkt allemaal wat meer up tempo dan op plaat en het aanwezige publiek geniet zichtbaar.
Dan is het tijd voor twee persoonlijke helden: Een kleine maand geleden bracht Kompakt Labelbaas Michael Mayer zijn plaat ‘&’ uit waarop hij allerlei samenwerkingen met andere artiesten aan gaat. Helaas staat er geen samenwerking met Amsterdamse Duitser Patrice Baumel op de plaat. Vanavond draaien zij echter een b2b set samen. Wat altijd een valkuil bij b2b sets is, dat er geen geheel verhaal wordt verteld. Het gaat vaak van stapje naar stapje in plaats van een duidelijke koers. Gelukkig is dat vanavond niet het geval en hoor je dat beiden dj’s erg aan elkaar gewaagd zijn.
Tegen 1-en wordt sleutel plaat Oxia’s ‘Domino’ opgelegd wat het tweede gedeelte voor zowel de dj-set als van de avond inluidt. De warme klanken, die daarvoor nog boventoon voerden maken plaats voor rauwer techno werk. Handen gaan de lucht in en het publiek vindt het prachtig. Na Michael Mayer & Patrice Baumel is de set van Boys Noize wel erg zwaar op de maag. Vanavond richt hij zich, nog meer dan anders, op onsubtiel door rammen. Halverwege gaat de snelheid er heel even uit om op adem te komen met een kleine amen break, om daarna er dubbel zo hard weer op te klappen.
Chase & Status zijn, samen met MC Rage op dat moment de Magnetic stage op geheel eigen wijze aan het slopen met hun drum’n bass dubstep. We eindigen de avond en We Are Electric bij Losjes waar William Djoko zijn laatste platen aan het op leggen is. Hier gelukkig iets minder lompigheid en dnb geratel maar meer fijne house muziek. Door de verschuiving naar iets meer techno en house beviel me deze editie van We Are Electric Indoor 2016 een stuk beter dan bij de eerste kennismaking in 2013. Op naar een volgende kennismaking in 2017!
Meer foto’s in ons facebook album.
Follow Us